W Jędrzejowie nie ma chyba osoby, która nie słyszałaby o Konradzie Seredyce. Znany z mikrofonu, sceny, stadionu i teatru, dziś wkracza na zupełnie nową drogę – do Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach. Ta decyzja odbiła się szerokim echem w regionie, a w jego rodzinnej parafii Matki Bożej Łaskawej już widać pierwsze efekty – coraz więcej młodych ludzi pojawia się w kościele.
Jeszcze niedawno Konrad Seredyka był głosem stadionów – spikerem podczas meczów Naprzodu Jędrzejów, Korony Kielce czy wydarzeń sportowych w Kazimierzy Wielkiej. Prowadził skoki narciarskie w Zakopanem, zawody biegowe, gale i wydarzenia kulturalne. Widzowie znają go też z występów na deskach teatrów w Jędrzejowie i Małogoszczu. Teraz, gdy wybrał drogę kapłaństwa, wielu zastanawia się, czy to właśnie taki autorytet może sprawić, że młodzież z regionu znów spojrzy w stronę wiary i zasad.
– Konrad zawsze miał w sobie charyzmę i otwartość. Potrafił zarażać energią, a przy tym był bardzo serdeczny i życzliwy – mówią o nim mieszkańcy Jędrzejowa.
Nie traci sił, choć seminarium to czas wymagający. Nadal angażuje się w życie lokalne – dzisiaj był spikerem na meczu Naprzód – Wiślanie Skawina. Udowadnia tym samym, że seminarium nie musi oznaczać zamknięcia w murach, ale może być początkiem nowej formy obecności wśród ludzi.
Co ciekawe, od chwili ogłoszenia jego wstąpienia do seminarium, w jego parafii w Jędrzejowie wyraźnie wzrosła liczba młodych uczestników niedzielnych mszy i różańca. Młodzież „widzi w Konradzie kogoś swojego” – człowieka, który rozumie ich świat, ale potrafi wskazać głębszy sens życia.
Konrad Seredyka to człowiek wielu talentów: był najmłodszym kandydatem na radnego w Jędrzejowie, współpracował z klubami sportowymi, instytucjami kultury i szkołami. Teraz, kiedy jego życiowa droga prowadzi do kapłaństwa, nie rezygnuje z pasji i aktywności, które od lat budują jego rozpoznawalność. – Jeśli Kościół chce przyciągać młodych, potrzebuje takich ludzi – mówią mieszkańcy miasta.
Czy Konrad Seredyka pociągnie za sobą młodych? Wiele na to wskazuje. W czasach, gdy autorytety są coraz bardziej potrzebne, a jednocześnie coraz trudniej je znaleźć, jego przykład pokazuje, że można łączyć nowoczesność z wiarą, pasję z powołaniem, a życie publiczne z duchowością.
Jędrzejów z dumą obserwuje jego drogę, a lokalna społeczność z nadzieją patrzy w przyszłość. Bo może właśnie dzięki takim ludziom młodzież znów zacznie wierzyć – i w Boga, i w wartości, i w siebie.
